3 پرده از یک بحران 12 روزه/ اول: تنها در میدان

در میانه پرتاب موشک ها و شعله های آتش جنگ، آنچه بیش از انفجارها به چشم آمد، سکوت منطقه بود؛ سکوتی سنگین تر از صدای جنگنده ها و انفجار بمب ها.

- در میانه پرتاب موشک ها و شعله های آتش جنگ، آنچه بیش از انفجارها به چشم آمد، سکوت منطقه بود؛ سکوتی سنگین تر از صدای جنگنده ها و انفجار بمب ها.

هم پیمانان ایران نظاره گر بودند و بر اساس محاسبات هزینه-فایده تصمیمات خود را اتخاذ کردند.

ایران در روزهایی که بیش از همیشه نیاز به پشتیبان داشت، تقریبا تنها بود.

این تنهایی ژئوپلتیکی نه یک حادثه زودگذر، بلکه یک هشدار قوی استراتژیک است.

یک هشدار استراتژیک از نوع فوق امنیتی!   عصر ایران؛ سمیرا فرخ منش- جنگ 12 روزه اخیر حرف های بسیار برای گفتن، درس های زیاد برای آموختن و تجارب فراوان برای تکرار نشدن در خود داشت.

  رویارویی ایران با یکی از قدرت های هسته ای جهان در سطحی رخ داد که بخشی از ناظرین جهانی لب به تحسین گشودند و بخشی دیگر با دقت پی گیر آمار موشک های رد و بدل شده بودند.

    اما آنچه مهم است، نه تعداد موشک ها، بلکه نواقص، کمبودها و ضعف هایی بود که گفتن آنها شاید موجب آزردگی عده ای شود، اما ضروری به نظر می رسد.

این یادداشت سعی دارد جنبه های منفی این رخداد را در 3 بخش مورد بررسی قرار دهد:   نخستین بخش قابل توجه که می توانست به شکل دیگری ظاهر شود، تنهایی