تعصبات روان شناختی، تلقی ما از کارما را در مورد خودمان و دیگران شکل می دهند

پژوهشگران دریافته اند که کسانی که به کارما اعتقاد دارند، تمایل دارند اتفاقات خوب زندگی خود را نتیجهٔ شایستگی های اخلاقی شان بدانند؛ اما هنگامی که دیگران دچار مشکل می شوند، - تعصبات روان شناختی، تلقی ما از کارما را در مورد خودمان و دیگران شکل می دهند پژوهشگران دریافته اند که کسانی که به کارما اعتقاد دارند، تمایل دارند اتفاقات خوب زندگی خود را نتیجهٔ شایستگی های اخلاقی شان بدانند؛ اما هنگامی که دیگران دچار مشکل می شوند، آن را به عنوان نتیجهٔ اشتباهات یا گناهان گذشتهٔ آن افراد تلقی می کنند.

این تعصب، که سوگیری مثبت نسبت به خود یا Self-Positivity Bias نام دارد، باعث می شود عدالت کیهانی به جای اینکه ابزاری برای همدلی باشد، ابزاری برای توجیه رنج دیگران شود.

کارما، یا ایده ی عدالت کیهانی، با این فرض آغاز می شود که جهان نوعی توازن اخلاقی پنهان دارد؛ نیرو یا سازوکاری غیرشخصی که نیکی و بدی را ثبت می کند و به تناسب آن پاداش یا مجازات می دهد.

به گزارش یک پزشک، این مفهوم در نگاه بسیاری از انسان ها آرامش بخش است، به ویژه در زمانه هایی که زندگی ناعادلانه به نظر می رسد.

اما بر پایهٔ یافته های یک پژوهش جدید در روان شناسی دین و معنویت (Psychology of Religion and Spirituality)، همین باور آرامش بخش ممکن است با سوگیری هایی عمیق در شناخت ما نسبت به خود و دیگران همراه �