حباب‌های نانویی کشاورزان را از خشکسالی نجات می‌دهند

در حالی‌که کشاورزان با تغییرات اقلیمی و خشکسالی‌های پیاپی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، فناوری نانوحباب توانسته نقطه امیدی برای آینده‌ای پایدار در کشاورزی باشد.

به گزارش قطره، در حالی‌ که بیشتر کشاورزان منطقه «تاراناکی» در نیوزیلند، تابستان گذشته را با نگرانی از خشکسالی شدید سپری کردند، «لئون پاور» (Leon Power) مدیرعامل و بنیان‌گذار شرکت نانوبابل اگریتک (Nanobubble Agritech)، این شرایط سخت را فرصتی طلایی برای اثبات اثربخشی فناوری نوین خود دید.

این شرکت با استفاده از آب حاوی نانوحباب به کشاورزان کمک می‌کند تا گیاهانشان را با مصرف آب کمتر، بهتر و مقاوم‌تر پرورش دهند. به گفته پاور، هدف اصلی این فناوری، ارائه روشی نوین برای آبیاری است که هم در مصرف آب صرفه‌جویی شود و هم سلامت خاک و مقاومت گیاهان در برابر تنش‌های محیطی افزایش یابد.

پاور که پیش‌تر بازیکن حرفه‌ای راگبی بوده و مدرک علوم کشاورزی خود را از دانشگاه «مسی» (Massey University) گرفته، پس از مشاهده استفاده از نانوحباب در مزارع هیدروپونیک توت‌فرنگی و گوجه‌فرنگی در آمریکا و اروپا، تصمیم گرفت این فناوری را در نیوزیلند توسعه دهد. وی با اشاره به این‌که بیش از 23 درصد از مزارع لبنی این کشور از سامانه‌های آبیاری استفاده می‌کنند، بر لزوم به‌روزرسانی این سیستم‌ها تأکید کرد.

نانوحباب‌ها با حباب‌های معمولی متفاوت‌اند؛ آن‌ها برخلاف دیگر انواع حباب، در آب معلق باقی می‌مانند و قادرند تا سه یا چهار برابر بیشتر از حد معمول، اکسیژن را در خود نگه دارند. پاور می‌گوید: «این ویژگی موجب می‌شود اکسیژن به‌طور مستقیم در ناحیه ریشه گیاه نفوذ کرده، ساختار خاک را بهبود دهد و ریشه‌هایی قوی‌تر و مقاوم‌تر پدید آورد.»

آزمایش‌های انجام‌شده با همکاری دانشگاه «مسی» نشان داده‌اند که استفاده از سیستم نانوحبابی نانوبابل اگریتک می‌تواند رشد گیاه را در دوره آبیاری تا 30 درصد افزایش داده و در عین حال مصرف آب را بین 15 تا 20 درصد کاهش دهد.

این فناوری در حال حاضر در 11 سایت مختلف در مناطق «کانتربری» و «اوتاگو» که آبیاری گسترده‌ای دارند، در حال آزمایش است. از ویژگی‌های برجسته این سیستم، امکان نصب آن بر روی تجهیزات آبیاری موجود است؛ با این تفاوت که به‌جای پاشش مستقیم روی گیاه، آب حاوی نانوحباب از طریق «دریپلاین‌ها»، شیلنگ‌های نازک متصل به بازوهای آبیاری، به طور مستقیم وارد خاک می‌شود. این روش از اتلاف آب به‌وسیله تبخیر، به‌ویژه در مناطقی با وزش شدید باد مانند کانتربری، جلوگیری می‌کند.

در استان تاراناکی نیز این فناوری طی دو فصل اخیر در مزرعه «مارک شرایدر» در منطقه ساحلی «پاتئا»، که خاک شنی و تابستان‌های خشک دارد، در قالب پروژه‌ای آزمایشی با حمایت وزارت صنایع اولیه نیوزیلند (MPI) مورد استفاده قرار گرفته است.

شرایدر می‌گوید: «در مزرعه آزمایشی، رشد چمن به‌مراتب بهتر از بخش‌هایی بود که به روش سنتی آبیاری می‌شد. می‌توان با آب کمتر همان مقدار محصول تولید کرد، یا با همان مقدار آب، محصول بیشتری برداشت نمود.»

او تأکید می‌کند که با تغییرات اقلیمی، کشاورزان باید خود را برای دوره‌های خشک و مرطوب شدیدتر آماده کنند و بهره‌وری در مصرف آب اکنون بیش از همیشه اهمیت یافته است.

پاور نیز با تأکید بر این نکته که «آبیاری هوشمند، آینده‌ کشاورزی پایدار است»، می‌گوید: «همزمان با افزایش سامانه‌های آبیاری در مزارع، باید به‌دنبال راهکارهایی باشیم که منابع آبی را به‌صورت کارآمدتر و هوشمندانه‌تر استفاده کنیم.»